Suwerenność żywnościowa

Suwerenność żywnościowa to prawo narodów, krajów lub związków państwowych, a także wspólnot i społeczności lokalnych, do określania własnej polityki rolnej i żywnościowej, bez stosowania dumpingu wobec krajów trzecich. Jest to prawo do samostanowienia, samodzielnego wyboru sposobów produkowania i konsumowania żywności, bez oddawania decyzji mechanizmom wolnego rynku oraz międzynarodowym
korporacjom operującym na rynku rolnym i żywnościowym. W ramach tego samostanowienia uznaje się także poszanowanie dla samodzielności decyzyjnej (suwerenności żywnościowej) innych. Suwerenność żywnościowa mówi o zapewnieniu bezpieczeństwa żywnościowego w oparciu o lokalne systemy produkcji i dystrybucji, w których żywność postrzega się przede wszystkim jako źródło wyżywienia ludzi, a dopiero potem jako przedmiot wymiany.
[Polityka na talerzu. Przewodnik po agroekologii i suwerenności żywnościowej, s. 9]

Marta Łukowska, członkini ruchu na rzecz suwerenności żywnościowej Nyéléni Polska, była gościnią debaty Zmiana nawyków – pierwszy krok w kierunku suwerenności żywnościowej, która odbyła się 16 lutego 2021 roku. Opowiadała między innymi o tym, czym jest suwerenność żywnościowa i agroekologia, oraz o tym, jak możemy wspierać transformację systemu żywnościowego.

Marta Łukowska, doktora psychologii, członkini polskiego ruchu na rzecz suwerenności żywnościowej Nyeleni Polska. Rolniczka ekologiczna, zielarka, pszczelarka, edukatorka agroekologiczna i trenerka głębokiej ekologii. Członkini Wawelskiej Kooperatywy Spożywczej. W 2017 ukończyła kurs projektowania permakulturowego i dwuletni kurs rolnictwa ekologicznego w Ekologicznym Uniwersytecie Ludowym w Grzybowie. Absolwentka rocznej Akademii Głębokiej Ekologii. Współorganizatorka dwóch edycji Ogólnopolskiego Forum Suwerenności Żywnościowej.

Publikację Polityka na talerzu. Przewodnik po agroekologii i suwerenności żywnościowej można pobrać tutaj